IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας  που επιχειρούν στη σκιά του πολέμου. Ενέργεια, τουρισμός, ναυτιλία, αερομεταφορές, εξαγωγές αλλά και αγορές δέχονται βαρύ οικονομικό πλήγμα από την εκρηκτική κατάσταση που δημιουργεί η εισβολή Ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, ενώ ο επιχειρηματικός κόσμος παρακολουθεί με έντονη ανησυχία τις εξελίξεις. Η ανησυχία για τον τουρισμό είναι έκδηλη καθώς οι Ρώσοι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας με σαφή προτίμηση σε Βόρειο Ελλάδα, Κρήτη και Ρόδο τα τελευταία χρόνια, υπολογίζονται σε περισσότερους από 750.000 ετησίως, ενώ αντίστοιχα οι Ουκρανοί ξεπερνούν τις 300.000. Το πλήγμα θα είναι βαρύ όμως, όχι μόνο για τη διαμονή αλλά και για τις αερομεταφορές καθώς και τον θαλάσσιο τουρισμό καθώς οι συγκεκριμένοι τουρίστες επιλέγουν σε μεγάλο βαθμό την ενοικίαση κάθε τύπου σκαφών, από ιστιοπλοϊκά έως πολυτελή κρούιζερ. Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία από το υπουργείο Ναυτιλίας στη θαλάσσια περιοχή της Βόρειας Μαύρης Θάλασσας βρίσκονται 8 πλοία με ελλ

    Πώς παρεμβάλλεται ο Πάπας στην ουκρανική κρίση. Η Οδός Συμφιλιώσεως που  οδηγεί από το Κάστρο των Αγγέλλων παρά τον Τίβερη στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, έλαβε το όνομά της σε ανάμνηση της αμοιβαίας αναγνώρισης (ελέω Μουσσολίνι) του Βασιλείου της Ιταλίας και της Αγίας Έδρας, μετά από περίπου εξήντα χρόνια κατά τα οποία ο Πάπας ήταν έγκλειστος στο Βατικανό, έχοντας χάσει όλη την πέραν αυτού επικράτεια επί της οποίας ακούσε κοσμική εξουσία. Στη Via della Conciliazione βρίσκεται και η πρεσβεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Αγία Έδρα. Εκεί όπου την Παρασκευή, παραμερίζοντας κάθε πρόβλεψη του πρωτοκόλλου, ο Πάπας Φραγκίσκος μετέβη εκτός προγράμματος για να "εκφράσει την ανησυχία του” για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που είχε ξεκινήσει την προηγουμένη. Το να εγκαταλείπει ο επικεφαλής του μεγαλύτερου χριστιανικού δόγματος και ταυτόχρονα αρχηγός κράτους την έδρα του για να συνομιλήσει με έναν πρεσβευτή, αντί κατά τα προβλεπόμενα να συμβεί το αντίστροφο, είναι μια χειρονομία ισχυρό

  Γιατί η ρωσική εισβολή τρομάζει τις βιομηχανίες της Δύσης. Σε πείσμα όσων από εμάς δεν πίστεψαν τις δημόσιες προειδοποιήσεις του Αμερικανού προέδρου και ορισμένων ευρωπαίων ομολόγων του, η Ρωσία προχώρησε στην εισβολή που διαβεβαίωνε όλο τον κόσμο πως δεν είχε πρόθεση να κάνει. Πέρα από τις άμεσες συνέπειες του πολέμου για τους κατοίκους της περιοχής, όλοι περιμένουμε να δούμε την πλήρη έκταση των κυρώσεων που θα επιβληθούν στη Ρωσία, κυρώσεις οι οποίες σίγουρα δεν θα είναι τόσο ανώδυνες όσο φάνηκε πριν λίγες ημέρες. Οι χρηματιστηριακές αγορές, και πάρα πολλές επιχειρήσεις, προετοιμάζονται για τα προβλήματα που είναι σχεδόν σίγουρο πως σύντομα θα αντιμετωπίσουν, είτε σαν άμεση συνέπεια των κυρώσεων είτε σαν έμμεση συνέπεια του πολέμου. Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες με την αναμενόμενη περαιτέρω αύξηση του ενεργειακού κόστους, δεδομένης της νέας ανόδου της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Πέρα από αυτό όμως, έν

  Ανατομία ενός πολέμου:  H έλλειψη οράματος της Ευρώπης  και ο ρωσικός αναθεωρητισμός.   Να ρεφάρει τη «χασούρα» της διάλυσης της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και του, ταπεινωτικού για τη Ρωσία, τέλους του Ψυχρού Πολέμου, επιχειρεί ο Βλάντιμιρ Πούτιν σε ένα εγχείρημα που απειλεί το διεθνές σύστημα. Έχει όμως έναν ακόμη στόχο, την επιβίωση του καθεστώτος του με όποιο τίμημα. Η φινλανδοποίηση χάνει το νόημα της πια και ο πρόεδρος Πούτιν θέλει να προωθήσει ένα νέο μοντέλο, την «Ουκρανοποίηση». Πλέον δεν θα αρκεί η υπόσχεση και δέσμευση για ουδετερότητα, η οποία πλέον θα επιβάλλεται δια της βίας και δια της επιβολής εγκάθετων καθεστώτων. Η στιγμή που επέλεξε ο Ρώσος πρόεδρος να κάνει το μεγάλο βήμα που ανατρέπει τις «σταθερές» του διεθνούς συστήματος και της παγκόσμιας τάξης με την εισβολή στην Ουκρανία, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Μετά από μια μακρά περίοδο χλιαρής εμπλοκής των ΗΠΑ στα διεθνή πράγματα και την προσοχή εστιασμένη στην απεμπλοκή από το Αφγανιστάν και το Ιράκ (ήδη από τη θητεία Ομπ

  Η στάση της Γερμανίας στην κρίση της Ουκρανίας . Ο όρος-κλειδί για την κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας και κυρίως τη στάση της στην Ουκρανική κρίση είναι η “ Ostpolitik” (ανατολική πολιτική) . Ο όρος έχει τις ρίζες του στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και αφορά σε μια στρατηγική με στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Γερμανίας και Ανατολικού Μπλοκ, υπό το σύνθημα “αλλαγή μέσω της προσέγγισης”. Επί Willy Brandt, η Δυτική Γερμανία ήταν μια δύναμη που αμφισβητούσε στο status-quo, επιδιώκοντας την επανένωσή της με την Ανατολική Γερμανία. Ωστόσο σήμερα παρατηρείται αλλαγή του γεωπολιτικού πλαισίου και κατ’ επέκταση των γερμανικών επιδιώξεων. Η σημερινή Γερμανία συνιστά μια δύναμη-υπέρμαχο της διατήρησης του status-quo, με τη Ρωσία να διαδραματίζει πλέον το ρόλο του αναθεωρητή. Κρίσιμη παράμετρος που διευκόλυνε την Ostpolitik είναι το λεγόμενο Osthandel (ανατολικό εμπόριο), το οποίο συνέβαλε στην εντατικοποίηση και συστηματικοποίηση των γερμανορωσικών οικονομικών -και κυρ

    Ουκρανία-Κοσσυφοπέδιο: Το σύνδρομο της Σερβίας δια...αντιπροσώπου. H κυβέρνηση της Ουκρανίας, ζήτησε προχθές από την Σερβία να καταδικάσει τη Ρωσία, επειδή αναγνώρισε  την ανεξαρτησία των ρωσόφωνων περιοχών στην ανατολική Ουκρανία. Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς απάντησε στον Ουκρανό ομόλογο του: «ζητώ από τον κ. Ζελένσκι να καταδικάσε ι ήδη από σήμερα το βράδυ τη φρικτή και τραγική επίθεση κατά της Σερβίας από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και άλλες χώρες και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει. Μόλις το κάνει αυτό, θα αποδεχθώ ευχαρίστως την πρόσκλησή του και θα απαντήσω στις εκκλήσεις του». Ο τόπος του πρωταρχικού εγκλήματος, εκεί από όπου ξεκίνησαν οι serial δολοφονίες της διεθνής νομιμότητας και οι ένοπλες συγκρούσεις που ακολούθησαν, είναι η Γιουγκοσλαβία και ο ανελέητος βομβαρδισμός της το 1999. Η επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, έγινε κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας. Με ευθύνη της Ουάσιγκτον,  αγνοήθηκε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την

  Ουκρανικό: Η τραγική μοίρα μιας χώρας που χρησιμοποιείται προς παραδειγματισμό. Οι παρατηρητικοί πρόσεξαν ότι στο σύντομο διάγγελμα με το οποίο ανακοίνωσε νωρίς το πρωϊ την έναρξη της "ειδικής επιχείρησης” που εξαπέλυσε εναντίον της Ουκρανίας ο Βλαντίμιρ Πούτιν φορούσε την ίδια γραβάτα και καθόταν στο ίδιο γραφείο, απ' όπου με το εκτενές διάγγελμά του τη Δευτέρα είχε αναγγείλει την αναγνώριση των "Λαϊκών Δημοκρατιών” του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Με άλλα λόγια, η κήρυξη του πολέμου είχε προκαταβολικά βιντεοσκοπηθεί σε φαινομενικώς ανύποπτο χρόνο. Ότι όσα βιώνουμε αποτελούν το ξεδίπλωμα ενός σχεδιασμού με παρελθόν πολλών μηνών είναι σαφές. Το ότι επίσης το διεθνές ακροατήριο προσπαθεί κάθε φορά να μαντέψει, εν μέσω αλλεπάλληλων ανατροπών με ρωσική πρωτοβουλία, ποια θα είναι η συνέχεια, αποτελεί άλλο ένα στοιχείο ενδεικτικό της πλεονεκτικής θέσης στην οποία βρίσκεται ο Πούτιν. Πρόκειται για έναν συνδυασμό "στρατηγικής αμφισημίας”, που στοχεύει στη δημιουργία σύγχυ

  Η Ουκρανία έμεινε μόνη απέναντι στη ρωσική στρατιωτική μηχανή! « Σε έναν πόλεμο η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα», έγραψε ο Αισχύλος . Και ξεκινώ με αυτή τη φράση, διότι βρισκόμαστε στις πρώτες ώρες της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και για αυτό, οτιδήποτε λέγεται ή μεταδίδεται, θα πρέπει να φιλτράρεται πολύ προσεχτικά.   Tου Χρήστου Καπούτση Η προπαγάνδα και οι Ψυχολογικές επιχειρήσεις, δηλαδή, η δημιουργία κλίματος ΦΟΒΟΥ και   ΠΑΝΙΚΟΥ   στους πολίτες ή η απροθυμία αντίστασης των στρατιωτών , είναι βασική παράμετρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Με τα   μέχρι τώρα δεδομένα έχουμε: Την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας, σε βάρος ενός κράτους κυρίαρχου και ανεξάρτητου, της Ουκρανίας, με στόχο την κατάληψη μέρους ή του συνόλου της Επικράτειας. Η πλήρης περιφρόνηση του Διεθνούς Δικαίου. Είναι η εισβολή μιας υπέρτερης   στρατιωτικά δύναμης,   σε βάρος ενός συγκριτικά στρατιωτικά αδύναμου κράτους. Είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση, με την στρατιωτική εισβολή της Τουρ

  Τι πρόσθεσε το τελευταίο 24ωρο στην ουκρανική κρίση. Ο νέος ψυχρός πόλεμος φέρνει αντιμέτωπες, κοντά στα άλλα, δύο διαφορετικές αντιλήψεις του χρόνου. Για τη Δύση (πρακτικά: τις ΗΠΑ) η βραχεία διάρκεια προέχει και οι ρυθμοί αντιστοιχούν σε αυτούς του news cycle ή του χρηματιστηρίου. Από αυτή την άποψη, τα αλλεπάλληλα κύματα πίεσης προς τον αντίπαλο και ο "έλεγχος του αφηγήματος” αναδεικνύονται σε καθοριστικά στοιχεία. Όμως οι ευρασιατικές δυνάμεις. Ρωσία και Κίνα, κινούνται με χρόνους και σχεδιασμούς αντίστοιχους του ιστορικού τους βάθους, του γεωγραφικού τους όγκου και της συγκεντροποιημένης πολιτικής τους τάξης. Το ότι άλλωστε αποτελούν τους παίκτες που προσβλέπουν σε μια νέα τάξη πραγμάτων και όχι στην υπεράσπιση της υπάρχουσας επιβάλλει μιαν ορισμένη στρατηγική υπομονή. Είναι αυτό που εν πολλοίς εξηγεί και το γιατί ενώ η παρήλθε η "μοιραία” 16η Φεβρουαρίου, προβαλλόμενη ως ημερομηνία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, οι Δυτικοί αξιωματούχοι απτόητοι συνεχίζουν να σημα

  Ουκρανική κρίση: Παιχνίδια πολέμου  και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα. Τι διακυβεύεται για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ε.Ε. Ένα από τα ερωτήματα που απασχολούν τη διεθνή κοινή γνώμη είναι αν θα ξεσπάσει, εν τέλει, πόλεμος Ρωσίας Ουκρανίας. Θα επιτεθεί, άραγε, η Ρωσία στην Ουκρανία; Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Όχι μόνο γιατί οι προθέσεις σε τέτοιο επίπεδο είναι επτασφράγιστο μυστικό ολίγων, αλλά και γιατί σε μια κατάσταση στρατιωτικής έντασης κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ατύχημα που θα μπορούσε να αποτελέσει και τη σπίθα του πολέμου. Παρόλα αυτά, μια πειστική απάντηση στο αρχικό ερώτημα θα μπορούσε να δοθεί μέσα από την σποφθεγματική ρήση ενός εκ των σημαντικότερων θεωρητικών του πολέμου, του Σουν Τσου: «Οι αρχές της στρατηγικής είναι να ξέρεις το πεδίο μάχης, να ξέρεις τις δυνάμεις του αντιπάλου σου και να κάνεις κάτι που ο αντίπαλος σου δεν περιμένει». Μια διαρροή με νόημα Πράγματι, οι Ρώσοι γνωρίζουν καλά και το πεδίο της μάχης και τις