IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πήρε η κυβέρνηση το μήνυμα των εκλογών; Πιθανολογούμε πως όχι, αν και μπορεί να κάνουμε λάθος. Εκεί που σίγουρα δεν κάνουμε λάθος είναι ότι το μήνυμα έφτασε στους μπαρουτοκαπνισμένους ηγέτες και ηγετίσκους της κεντροαριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι άρχισαν να συζητούν για την πιθανότητα συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ! Αυτοί ξέρουν καλύτερα τα κόλπα της εξουσίας, καθώς οδήγησαν επί σειρά δεκαετιών το σκάφος, στην πορεία του προς τα βράχια...  Οι δηλώσεις του κ. Σόιμπλε , λίγο πριν αυτές εμφανιστούν ως δήθεν παρεξηγημένες, ήταν σαφείς: Καθιστούσαν για άλλη μία φορά υπεύθυνο το πολιτικό προσωπικό της χώρας για την πορεία των μεταρρυθμίσεων και την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Αυτό το τελευταίο ήταν πραγματικό δηλητήριο για όσους κυβερνητικούς πίστευαν ότι θέλουμε λίγο ακόμη για να περάσουμε την άλλη πλευρά του ποταμού και να αρχίσουμε να το πανηγυρίζουμε με σαμπάνιες και χαβιάρια.     Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι στην κυβέρνηση ασχολούνται ακόμη με την κληρονο

   Αποτελεί τροχοπέδη για την οικονομία διατυπώνει σε έκθεση του το δίκτυο Την άποψη ότι η Ελλάδα χρειάζεται «βαθιά» διαγραφή χρέους και ότι η επιμήκυνση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων που κατέχει ο επίσημος τομέας με την ταυτόχρονη μείωση των επιτοκίων δεν αποτελούν βιώσιμη λύση διατυπώνουν σε κοινή τους έκθεση το διεθνές οικονομικό δίκτυο Research on Money and Finance (RMF) του Λονδίνου και το Δίκτυο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών της Θεσσαλονίκης.   Η έκθεση που υπογράφεται από τον Κ αθηγητή του Πανεπιστημίου του Λονδίνου κ. Κώστα Λαπαβίτσα και τον οικονομολόγο κ. Ντανιέλ Μουνεβά ρ αναφέρει πως το χρέος είναι τροχοπέδη για την ελληνική οικονομία όχι μόνο γιατί τα ποσά που απαιτούνται για την εξυπηρέτησή του είναι πολύ μεγάλα, αλλά και γιατί η ανάγκη της εξυπηρέτησης επιβάλλει σκληρές πολιτικές λιτότητας μέσω της επιδίωξης πρωτογενών πλεονασμάτων. Ως εκ τούτου το RFM υποστηρίζει πως το χρέος δεν επιτρέπει την υιοθέτηση επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής

Σκίτσο Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ  Η πρώτη υποδοχή στο αίτημα της Ελλάδας για ελάφρυνση του χρέους από τους εταίρους ήταν αρκετά ψυχρή. Ο πρόεδρος του Eurogroup κράτησε όσο το δυνατόν περισσότερες αποστάσεις, αναγνωρίζοντας μεν ότι η Ευρώπη πρέπει να τηρήσει τη δέσμευσή της για πρόσθετα μέτρα που θα καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο, λέγοντας όμως ότι μένει “να δούμε αν υπάρχει θέμα βιωσιμότητας του χρέους, σε τι μέγεθος και πότε θα συμβεί, εάν συμβεί”. Αν υπολογίσουμε ότι οι δηλώσεις αυτές έγιναν λίγες ημέρες πριν τις ευρωεκλογές, όπου όλα εξωραΐζονται και οι αρμόδιοι έχουν την τάση να βλέπουν όλα τα ποτήρια μισογεμάτα, μπορούμε να φανταστούμε ποια θα είναι η στάση των εταίρων όταν περάσει η προεκλογική περίοδος. Ήδη η ελληνική πλευρά ξεκινάει “από τα αποδυτήρια” έχοντας κάνει αρκετές υποχωρήσεις, αφού έχει παραιτηθεί από το ενδεχόμενο να ζητήσει “κούρεμα” χρέους όπως ζητεί το ΔΝΤ, με το σκεπτικό ότι κάτι τέτοιο θα ήταν τελείως ανέφικτο, δεδομένης της κάθετης αντίδρασης των

Σκίτσο του Γ.ΜΑΚΡΗ 1. Τα 2+1 σενάρια για το χρέος και η "απειλή" του τρίτου δανείου Τη Δευτέρα ο κ. Στουρνάρας θα κάνει την πρώτη επίσημη παρέμβαση στο Eurogroup, υπενθυμίζοντας –ως πρόεδρος του Συμβουλίου για το τρέχον εξάμηνο– ότι η Ευρωζώνη πρέπει να τιμήσει τη δέσμευσή της έναντι του ΔΝΤ όσον αφορά τη διασφάλιση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του ελληνικού κρατικού χρέους. Η «υπενθύμιση» από την πλευρά της ελληνικής προεδρίας αφορά την απόφαση του Συμβουλίου στα τέλη Νοεμβρίου του 2012 ότι θα πράξει ό,τι είναι αναγκαίο για την περαιτέρω ελάφρυνση του κρατικού   χρέους της Ελλάδας, ώστε αυτό να καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο, έτσι ώστε όχι μόνο να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, αλλά επιπλέον να είναι βιώσιμη η εξυπηρέτησή του. Η ενεργοποίηση αυτής της απόφασης έχει, βέβαια, ως προϋπόθεση ότι το ελληνικό κράτος θα διασφαλίσει την παραγωγή βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων καταρχήν για το 2014 και στη συνέχεια για τα επόμενα χρόνια. Η επίτευ

Ποια είναι η σύνθεση του ελληνικού δημοσίου χρέους; Το Σεπτέμβριο του 2013 το 68% του δημοσίου χρέους αποτελείτο από δάνεια του επίσημου τομέα. Το χρέος συνολικού ύψους 320 δισ. (ή 175% του ΑΕΠ), δεν αφορά, όπως στις άλλες χώρες της ΕΕ κατά κύριο λόγο τις αγορές, αλλά τα κράτη που μας έχουν δανείσει. Στα επόμενα δέκα χρόνια, από τις αρχές του 2015 μέχρι το 2024 με τα σημερινά δεδομένα οι τίτλοι (προς τον ιδιωτικό κυρίως τομέα γιατί εδώ περιλαμβάνονται και ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ), που θα κληθεί να πληρώσει πίσω η Ελλάδα είναι περίπου 35 δισ. ευρώ. Δηλαδή κατά μέσο όρο 3,5 δισ. κάθε χρόνο. Οι αγορές είναι εύλογο να κάνουν τον απλό υπολογισμό ότι η χώρα στο διάστημα αυτό ό,τι κι αν κάνει δεν θα έχει αντικειμενικό συμφέρον να μην πληρώσει αυτές τις πολύ χαμηλές υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα που άλλωστε διέπονται πλέον όλες από το βρετανικό δίκαιο. Ακόμα κι αν βρεθεί σε αδυναμία θα θελήσει να ανα-διαπραγματευτεί το χρέος που αφορά τον επίσημο τομέα, όπου τα άλλα κράτη της ΕΕ

Για να μην πέσουν στο κενό οι θυσίες των πολιτών και η ζημιά που έγινε στον παραγωγικό ιστό της οικονομίας, με στόχο να καταγράψουμε πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα πριν από την ώρα του, ένας τρόπος υπάρχει. Nα επιτύχουμε μια γενναία αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία από τη μια να μειώσει αισθητά τις ετήσιες υποχρεώσεις για την εξυπηρέτησή του και από την άλλη να έχει μακρόχρονη προοπτική βιωσιμότητας. Για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο η χώρα να διαμορφώσει συνθήκες αυτόνομης εξυπηρέτησης του χρέους και χρηματοδότησης της οικονομίας της. H μέχρι τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική εξυπηρετούσε την επίτευξη των στόχων ενός απαράδεκτου οικονομικά και κοινωνικά προγράμματος, το οποίο προσπαθεί να θεραπεύσει παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, με λάθος τρόπο. H βασική επιδίωξη της εξάλειψης των δίδυμων ελλειμμάτων, δημοσιονομικού και ισοζυγίου πληρωμών, το συντομότερο δυνατό, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τις απώλειες στον παραγωγικό αλλά και στον κοινωνικό ιστό της χώρας, φαίνεται να φ

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη Στις διπλές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου του 2012, οι οποίες τον έφεραν στο Μαξίμου, ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε ότι η κυβέρνησή του θα διαπραγματευόταν υπεύθυνα αλλά σκληρά με το Βερολίνο. Στόχος του, όπως έλεγε, ήταν το μνημόνιο να πάψει να αποτελεί βαρίδι που τραβάει αέναα τη χώρα προς τον βυθό, κάτι που απαιτούσε ως ελάχιστο προαπαιτούμενο ένα γενναίο κούρεμα του δημόσιου χρέους προς την τρόικα.  Μερικούς μήνες μετά την εκλογική του νίκη, δόθηκε στην κυβέρνηση συνασπισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ η ιδανική ευκαιρία για να αποσπάσει από το Βερολίνο ένα σημαντικό κούρεμα του δημόσιου χρέους, που είχε στο μεταξύ μεταφερθεί στην ΕΕ, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ. Την ευκαιρία αυτή την προσέφερε στον υπουργό Οικονομικών του, τον κ. Στουρνάρα, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, κα Λαγκάρντ.  Υπό την πίεση των μη ευρωπαίων κρατών-μελών του ΔΝΤ, και εμφανώς μετανιωμένη (θυμάστε τα mea culpa του ΔΝΤ;) για το εγκληματικό λάθος του μνημονίου να προτάξει τη λιτότητα και τα τεράστια