Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Wolfgang Schäuble

Γιατί ο Σόιμπλε βλέπει προσεκτικά ταινίες με καγκουρό;

Εικόνα
Το βλέμμα του Σόιμπλε είναι στραμμένο τις τελευταίες ημέρες στη μακρινή Αυστραλία. Όχι επειδή του αρέσουν οι ταινίες με καγκουρό, αλλά διότι η Αυστραλία είναι η χώρα που πλέον είναι στο παγκόσμιο επίκεντρο μετά τα Panama Papers, λόγω της νομοθεσίας περί φοροδιαφυγής. Ο Σόιμπλε, παρότι έχει επί πολλές δεκαετίες στηριχθεί, όχι ως άτομο, αλλά ως στέλεχος της συγκεκριμένης γερμανικής κυβέρνησης, από διεφθαρμένες γερμανοθρεμμένες πολυεθνικές εταιρείες, και δεν είχε καμιά διάθεση να αρχίσει μάχη με τα «πρώην αφεντικά - φίλους του», φαίνεται ότι κάνει μια μεγάλη στροφή. Η απόφαση των ΗΠΑ να «σφίξουν την τανάλια» σε διεφθαρμένες πρακτικές κολοσσιαίων εταιρειών και το «σκάσιμο των Panama Papers» που εμπλέκουν, σύμφωνα με γερμανικές εφημερίδες, το περιβάλλον του Σόιμπλε, κατάφεραν το ακατόρθωτο. Η Γερμανική πολιτική ηγεσία, είτε εξ ανάγκης, για να μην κατηγορηθεί για συμπαιγνία με τις πολυεθνικές, είτε από ανάγκη για φορολογικές ανάγκες ή από αλτρουισμό (!), θα κινήσει κάποια διαδικασ

Το κουτί της Πανδώρας.

Εικόνα
Ο Σόιμπλε άνοιξε το κουτί της Πανδώρας με τη δημόσια επίθεση κατά του Ντράγκι. Ούτε η συνάντηση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρωζώνης στο περιθώριο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, ούτε η στήριξη του επικεφαλής της Μπόυντεσμπανκ Βάιντμαν στον επικεφαλής της ΕΚΤ μπορούν να κλείσουν το θέμα, να το οριοθετήσουν στο επίπεδο προειδοποίησης. Προχθές Τρίτη τη σκυτάλη στη διαμάχη πήρε ο επικεφαλής της UBS Βέμπερ, προκάτοχος του Βάιντμαν στην Μπούντεσμπανκ και παρ' ολίγον διάδοχος του Τρισέ στην ΕΚΤ αν δεν είχε παραιτηθεί από το αξίωμά του και δεν είχε αποσυρθεί από την κούρσα της διαδοχής για το αξίωμα του κεντρικού τραπεζίτη της Ευρωζώνης την άνοιξη του 2011. Εχουμε φθάσει στα όρια της ποσοτικής χαλάρωσης, τόνισε ο Βέμπερ αναφερόμενος τόσο στην ΕΚΤ όσο και στην Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας. Το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει καθώς πλέον τη σκυτάλη έχουν πάρει οι πολιτικοί: «Η ΕΚΤ χρειάζεται αλλαγή κατεύθυνσης, περισσότερε

ΔΝΤ κατά Σόιμπλε

Εικόνα
Η περασμένη εβδομάδα άρχισε με τη μετωπική επίθεση του Σόιμπλε στον Ντράγκι για τις παρενέργειες της πολιτικής των αρνητικών επιτοκίων και τις αρνητικές επιπτώσεις νέων μέτρων στήριξης της ποσοτικής χαλάρωσης. Η εβδομάδα έκλεισε με τη Λαγκάρντ και τα αρμόδια θεσμικά όργανα του ΔΝΤ όχι μόνο να αποδοκιμάζουν εμμέσως πλην σαφώς τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, αλλά να ζητούν πέραν της συνέχισης της ποσοτικής χαλάρωσης και μέτρα δημοσιονομικής χαλάρωσης, ενισχυτικά της ζήτησης. Ετσι η συμμαχία κατά των αρνητικών επιτοκίων, που ονειρευόταν να δημιουργήσει ο Σόιμπλε, όχι μόνο δεν προέκυψε, αλλά αντίθετα κυριάρχησε η εικόνα μιας Γερμανίας μόνης απέναντι σε όλους στη Δύση και τη Διατλαντική Σχέση. Η παγίωση της αντιπαράθεσης είναι σχοινοβασία σε τεντωμένο σκοινί: Με το ΔΝΤ να αναθεωρεί συνεχώς προς τα κάτω τις προβλέψεις για την παγκόσμια ανάπτυξη και την Κίνα και τις περισσότερες BRICS να σταθεροποιούνται για το ορατό μέλλον σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, η έμμονη της Γ

Επίθεση Σόιμπλε στον Ντράγκι

Εικόνα
Στη διάρκεια της δεκαετίας του '90, ο Σόιμπλε ήταν ένας από εκείνους που συνέβαλαν αποφασιστικά ώστε ο επικεφαλής της μέλλουσας τότε να δημιουργηθεί ΕΚΤ να είναι παντοδύναμος και ανεξάρτητος, ώστε να μην μπορεί να επηρεασθεί ή να καμφθεί από πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις. Μια αναγωγή δηλαδή των αρμοδιοτήτων του επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σήμερα, όπως επισημαίνει σε σχετικό της δημοσίευμα η Wall Street Journal, ο Σόιμπλε κατηγορεί ευθέως τον Ντράγκι ότι με την ποσοτική χαλάρωση και τα αρνητικά επιτόκια ευθύνεται τουλάχιστον για το 50% των ψήφων που απέσπασε στις πρόσφατες τοπικές εκλογές σε τρία ομόσπονδα κρατίδια η ακροδεξιά και ευρωσκεπτικιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Και βέβαια, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν πρόκειται να περιορισθεί σε μια κατ' ιδίαν επισήμανση καθώς, σύμφωνα με την έγκυρη ιστοσελίδα Eurointe-lligence, είναι αποφασισμένος να αναζητήσει συμμαχίες σε παγκόσμιο επίπεδο -στο Συμβούλιο Υπουργών Οι

Σύγκρουση ή πυροτέχνημα;

Εικόνα
'Εχει η Ιταλία επεξεργασθεί μια συνολική στρατηγική διαφοροποίησης από τη Γερμανία, έχει συνυπολογίσει πρόθυμους συμμάχους ή απλά πρόκειται για μια καταγραφή της συνολικής αμηχανίας μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης, που γνωρίζει ότι έχει αρχίσει η φθορά της; Η Ιταλία επείγεται για την υιοθέτηση μιας πανευρωπαϊκής εγγύησης τραπεζικών καταθέσεων, καθώς η ανησυχία από την πρόσφατη διάσωση τεσσάρων περιφερειακών τραπεζών της χώρας είναι ακόμη αισθητή. Η Γερμανία δεν αντιδρά μόνον λόγω της ιδεοληπτικής της αντίθεσης σε κάθε κίνηση αμοιβαιοποίησης των κινδύνων στην Ευρωζώνη -Ε.Ε., αλλά και όπως εύστοχα σημείωνε χθες η Ιστοσελίδα Eurointelligence για τον πολύ απλό λόγο ότι το γερμανικό τραπεζικό σύστημα θα είναι ο κύριος συνεισφέρων στο κοινό ταμείο και το ιταλικό ο κύριος εισπράττων! Χθες, τα πρωτοσέλιδα του ιταλικού Τύπου μιλούσαν για μετωπική σύγκρουση Ιταλίας - Γερμανίας, που μένει να αποδειχθεί αν είναι πιθανή εξέλιξη ή όχι. Αν ανατρέξουμε στη

Η απάντηση Τσακαλώτου στον Σόιμπλε (που δεν έγινε).

Εικόνα
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας σε συνέντευξη του που δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Bild ανέφερε ότι «οι Έλληνες δεν θα έπρεπε να κατηγορούν άλλους για τα προβλήματά τους, αλλά θα πρέπει να κοιτάξουν και πώς μπορούν οι ίδιοι να βελτιωθούν. Σίγουρα δεν λείπει η υποστήριξη της Ευρώπης, αλλά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν τη χώρα ανταγωνιστική» . Ο Έλληνας ομόλογός του (δεν) του απάντησε:  Ας πάρουμε την δήλωση αυτή τμήμα-τμήμα:  Όσον αφορά την υποστήριξη της Ευρώπης που κατά τον κύριο Σόιμπλε δεν λείπει αξίζει να σημειωθεί ότι από το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προσφέρει 3 προγράμματα δανεισμού με υψηλότατα επιτόκια. Τα κέρδη της ΕΚΤ από την διακράτηση των ελληνικών ομολόγων έχουν ξεπεράσει τα 13 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μόνο το 11% των χρημάτων που διατίθενται μέσω των προγραμμάτων «σωτηρίας» καταλήγουν στην ελληνική οικονομία. Οι πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών οφείλουν να γνωρίζουν ότι η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ

Πειθαρχία αλά ιταλικά!

Εικόνα
Από τη μια μεριά ταυτόχρονη επί της ουσίας ανταρσία κατά του Δημοσιονομικού Συμφώνου από Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη και από την άλλη τη διακηρυγμένη πρόθεση του Σόιμπλε να ζητήσει να αφαιρεθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι αρμοδιότητες ελέγχου της δημοσιονομικής πειθαρχίας και να υπαχθούν σε μια νέα ανεξάρτητη αρχή. Στην εσωστρέφεια της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή την περασμένη βδομάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη μία σημαντική για την Ευρωζώνη στο σύνολό της εξέλιξη, η μονομερής απόφαση του πρωθυπουργού της Ιταλίας Ρέντσι να χαλαρώσει τη λιτότητα στο όνομα της ανάπτυξης. Σε συμπληγάδες πέτρες βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες και ειδικότερα ο αρμόδιος επίτροπος Μοσκοβισί: μετά τους προβληματικούς προϋπολογισμούς για το 2016, που υπέβαλαν ήδη η Γαλλία και η Ισπανία, ήρθε η σειρά της Ιταλίας του Ρέντσι να νομοθετήσει φορολογικές ελαφρύνσεις ύψους 35 δισ. ευρώ σε βάθος τριετίας και να τις συνοδεύσει με περικοπές δαπανών πολύ μικρότερες από τις αναμενόμενε

Ποιος είναι τελικά ο ανίδεος;

Εικόνα
Παρά την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας, την υποχώρηση του πληθωρισμού και το ισχυρότερο ευρώ, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi έχει δηλώσει ότι θα κάνει περισσότερα για να στηρίξει την ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ μόνο "αν χρειαστεί". Θα πρέπει να σταματήσει να ακούει τους γκρινιάρηδες της Ευρώπης και να κάνει το σωστό. Ο Ben Bernanke, πρώην πρόεδρος της Federal Reserve των ΗΠΑ, μάς υπενθύμισε ότι το Νοέμβριο του 2010, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble περιέγραφε τη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ ως "ανίδεη". Η Fed είχε αποφασίσει να εντείνει τις αγορές κρατικών ομολόγων για να βοηθήσει να πέσουν τα μακροπρόθεσμα επιτόκια, σε μια προσπάθεια να αποκρούσει ένα μικρό κίνδυνο αποπληθωρισμού. O Schaeuble χαρακτήρισε την κίνηση ως μια "πονηρή" προσπάθεια να αποδυναμωθεί το δολάριο, ξεχνώντας προφανώς πως ένα υποτιμημένο ευρώ τροφοδοτούσε το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας και αποδυνάμωνε την παγκόσμι

Χωρίς διάλογο στην Ευρωζώνη

Εικόνα
Πολιτική εμβάθυνση της Ευρωζώνης με μετεξέλιξη της Κομισιόν σε κυβέρνηση και συγκρότηση Βουλής του ευρώ ή αντίθετα αποδυνάμωσή της με υπαγωγή της εφαρμογής της δημοσιονομικής πειθαρχίας σε ανεξάρτητη αρχή; Με άλλα λόγια, αποδοχή της πρότασης Ολάντ - Μακρόν ή του σχεδίου Σόιμπλε; Η απάντηση δεν υπάρχει αν αναζητηθεί στις ομιλίες Μέρκελ και Ολάντ στο Ευρωκοινοβούλιο την Τετάρτη. Οι δύο ηγέτες βρήκαν κοινό παρονομαστή στο προσφυγικό, όπου επικοινωνιακά η Μέρκελ έκλεψε την παράσταση από τον Ολάντ, ο Γάλλος πρόεδρος εκδήλωσε την αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα χωρίς να δυσαρεστεί την καγκελάριο, με τη «Μοντ» της ίδιας μέρας να μας πληροφορεί ότι από την επαύριο των εκλογών του Ιανουαρίου στην Ελλάδα Παρίσι και Βερολίνο παίζουν μια κοινή προσυμφωνημένη παρτιτούρα, και στη συνέχεια επιβεβαίωσαν την ταύτισή τους απέναντι στη σύγκρουση στην Ουκρανία αλλά και τη βούλησή τους να ελέγξουν τις αποκλίσεις τους στη Συρία. Πέραν όμως της αναφοράς Ολάντ για ανάγκη πολιτικής εμβάθυνσης στ

''Spiegel''-Wolfgang Munchau:Αν η Ευρώπη γίνει Ομοσπονδία, ο Σόιμπλε από σεφ θα γίνει σερβιτόρος

Εικόνα
    Die Griechenlandkrise hat den Streit über die Zukunft der EU und des Euro offengelegt. Ein echter Föderalismus wäre das Gegenteil von Wolfgang Schäubles Vision - und würde ökonomisch funktionieren. Es wäre ein fundamentaler Schritt. Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη  Την έκταση της διαμάχης για το μέλλον τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και του ευρώ αποκάλυψε η ελληνική κρίση χρέους, όπως επισημαίνεται σε άρθρο γνώμης    που φιλοξενεί το γερμανικό περιοδικό Spiegel.   «Πώς μπορεί η Ευρώπη να ατενίζει το μέλλον; Και τι θα συμβεί με το ενιαίο νόμισμα; Την τελευταία εβδομάδα έχω περιγράψει την πρώτη από τις πέντε απόψεις για το μέλλον του ευρώ, που κατά τη γνώμη του έχει επικρατήσει και είναι αυτή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε »,  σημειώνει στην εισαγωγή του άρθρου του ο Βόλφγκανγκ Μινχάου. «Ο γερμανικός φεντεραλισμός θα μπορούσε να ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που οραματίζεται ο Σόιμπλε και θα λειτουργούσε αποτελεσματικά σε οικονομικούς όρους. Θα αποτελούσε ένα θεμ